Dostęp testowy do bazy bibliograficznej CITAVI
Szkoła Doktorska SGH, mając na względzie wsparcie jakości kształcenia doktorantów, planuje zakup bazy bibliograficznej finansowanej ze środków na infrastrukturę badawczą w ramach programu Ministerstwa Edukacji i Nauki „Doktorat Wdrożeniowy”, którego beneficjentem jest od trzech lat. Dzięki wsparciu Biblioteki SGH uczelnia otrzymała 30-dniowy dostęp testowy do bazy CITAVI.
Z przyjemnością informujemy, że zgodnie z warunkami zakupu istnieje możliwość wykorzystania bazy bibliograficznej jako wsparcia działalności naukowej, w tym publikacyjnej całej społeczności akademickiej, nie tylko naszych doktorantów. Takie wspierające naukowców narzędzia są stosowane za granica, ale już także w wielu polskich uczelniach. Mając na względzie potrzeby w tym zakresie zdefiniowane przez Samorząd Doktorantów SGH zakup będzie dotyczył bazy bibliograficznej CITAVI.
Dzięki wsparciu Biblioteki SGH uczelnia otrzymała 30-dniowy dostęp testowy do bazy CITAVI. Dostęp jest aktualny przez 30 dni od momentu zalogowania się.
W celu skorzystania z programu należy:
• zarejestrować się na stronie wydawcy
• kliknąć w link aktywacyjny, który zostanie wysłany na adres e-mail podany przy rejestracji
• zalogować się do CITAVI
• zainstalować aplikację CITAVI
• wprowadzić swoje dane do logowania
Zachęcamy do wypełnienia krótkiej ankiety na temat użytkowania bazy CITAVI.
Citavi jest narzędziem do gromadzenia i porządkowania wiedzy oraz do pomocy przy pisaniu m.in. artykułów naukowych oraz innych prac naukowych. Program ten umożliwia dostęp do ogromnej bazy danych i katalogów bibliotecznych, posiada dostęp do wielu stylów cytowań, umożliwia export danych do innych ważnych programów zarządzania literaturą (takich jak EndNote, Zotero, Mendeley). Ponadto CITAVI pozwala na optymalizację tekstu przy redagowaniu prac do polskich czasopism, pobiera pełne teksty artykułów, umożliwia przeglądanie plików pdf, stron internetowych, dokumentów, pozwala na tworzenie struktury artykułu lub innego dowolnego dokumentu. Wtyczka Picker pozwala na dodawanie stron internetowych i plików PDF do swoich prac.
Narzędzie składa się z trzech modułów: organizator wiedzy, edytor bibliograficzny i terminarz zadań.
O roli oprogramowania w pracy z tekstami naukowymi, korzyściach płynących z jego wykorzystania, a także ewentualnych wyzwaniach z tym związanych opowiadają praktycy: dr Izabela Grabowska i dr Piotr Zaborek.
Dr Izabela Grabowska:
Oprogramowania używane do przeglądu literatury usprawnią prace, porządkują zebrany materiał i umożliwiają powrót do pracy po pewnym czasie. Są bardzo przydatne w długim procesie przygotowywania publikacji czy artykułów. Umożliwiają automatyczne generowanie bibliografii i płynne przejścia pomiędzy stylami używanymi w bibliografiach. Oprogramowanie pozwala zachować w miarę jednolity sposób przeglądu, umożliwia współpracę wielu osobom, które mogą korzystać z wyników swoich prac. To bardzo usprawnia i porządkuje treści, szczególnie przy dużych przedsięwzięciach badawczych. Obecnie przy przeglądzie literatury używam nVivo i Maxqdy, czyli oprogramowania do analiz jakościowych. Trudnością w korzystaniu z oprogramowania jest głównie konieczność jego zakupu. Jeśli jest ono zakupione przez uczelnię, to jest to duże ułatwienie dla badaczy. Korzystanie z oprogramowania ma głęboki sens, jeśli jest stosowane konsekwentnie i od początku pracy nad danym zagadnieniem. Wymaga to wcześniejszego zaznajomienia się z programem i jego możliwościami.
Dr Piotr Zaborek:
Sukces publikacyjny artykułów w dziedzinie nauk społecznych w dużej mierze zależy od właściwego przygotowania przeglądu literatury. Przegląd literatury musi na tyle przekonująco identyfikować lukę badawczą, aby redaktorzy czasopisma i recenzenci nie mieli wątpliwości, że przedstawiony artykuł stanowi „naukową wartość dodaną”. Przegląd literatury służy również do wyprowadzenia hipotez pracy oraz pomaga przeprowadzić dyskusję wyników badania na tle wcześniejszych prac innych autorów. Z mojego doświadczenia publikacyjnego w czasopismach z indeksu JCT wynika, że dobry artykuł empiryczny powinien zawierać przypisy do około 40-50 źródeł. Oczywiście w przypadku publikacji, których celem jest udokumentowanie aktualnego stanu wiedzy na jakiś temat, liczba cytowanych publikacji musi być znacznie większa (nawet ponad 200 źródeł). Nietrudno jest sobie wyobrazić, że liczba i złożoność zadań związanych z przetworzeniem tak obszernego zbioru publikacji jest olbrzymia i bez właściwej organizacji pracy może prowadzić do powierzchownych analiz skutkujących odrzuceniem artykułu za zbyt niską wartość naukową.
Korzystanie z oprogramowania do wspierania przeglądu literatury jest szczególnie korzystne dla doktorantów, gdyż zmusza do wczesnego ustalenia struktury pracy oraz stworzenia modelu koncepcyjnego badania. Przeciwdziała to prokrastynacji i marnowaniu czasu na publikacje o bardzo „luźnych związkach” z problemem badawczym doktoratu. Pierwsze wersje modelu koncepcyjnego i struktury dysertacji zapewne nie będą doskonałe i będą przedmiotem stopniowych korekt i uzupełnień – co jest naturalnym elementem procesu pracy naukowej. Jak najszybsze określenie wstępnej wersji struktury rozprawy i przyjętego modelu badawczego pozwala więc znacznie przyspieszyć pracę nad doktoratem, obniżyć ryzyko wystąpienia „efektu wypalenia” oraz podnieść jakość badania.
Citavi i inne pakiety oprogramowania są bardzo pomocne przy większości etapów tworzenia przeglądu literatury, pozwalając oszczędzić czas i wysiłek, podnieść jakość wyników oraz ułatwić pracę grupową w ramach zespołów badawczych. W odróżnieniu od rozwiązań takich jak Mendeley czy Zotero, Citavi daje nie tylko narzędzia do zarządzania przypisami w pracy, ale również ułatwia analizę treści wybranych artykułów.
W pewnym uproszczeniu, przebieg pracy nad przeglądem literatury w Citavi, powinien rozpocząć się od stworzenia struktury pracy, składającej się z rozdziałów, podrozdziałów i sekcji. Następnie autorzy wczytują artykuły w postaci plików pdf do aplikacji, przypisując je do poszczególnych elementów struktury pracy. W kolejnym etapie, podczas lektury zapisanych artykułów, autorzy zaznaczają interesujące ich fragmenty, które mogą zostać zapisane w systemie jako cytaty, ich przekształcenia (parafrazy), lub podsumowania najważniejszych myśli.
Każdy z tak zapisanych fragmentów powinien być odpowiednio oznaczony za pomocą przygotowanych przez autorów kodów (słów kluczowych). Kody te często odpowiadają konstruktom składającym się na model koncepcyjny badania. Po zakończeniu tego etapu autorzy mogą łatwo przygotować zbiorcze zestawienia zakodowanych fragmentów artykułów, na przykład na potrzeby opisania uzasadnienia poszczególnych hipotez badawczych. Tabelaryczna forma zapewnia wygodny i przejrzysty dostęp do najbardziej przydatnych fragmentów przeanalizowanej literatury opatrzonych własnymi komentarzami, co znacząco ułatwia i przyspiesza formułowanie argumentacji i dokonywanie oryginalnych, interesujących obserwacji. Ponadto takie zestawienia ze względu na swoją syntetyczność są dobrym materiałem do pracy grupowej. Naturalnie, na zakończenie można łatwo wygenerować bibliografię w dowolnym formacie.
