24 października 2025 r. w Sali Senatu odbyło się „Śniadanie dla zdrowia”. Było to drugie z serii spotkań przy śniadaniu z absolwentami SGH i zaprzyjaźnionymi przedstawicielami firm, tym razem z sektora zdrowia. Przybyli na zaproszenie prorektor ds. rozwoju Doroty Niedziółki goście rozmawiali o zdrowiu publicznym, w tym efektywności ochrony zdrowia w Polsce, edukacji zdrowotnej, profilaktyce i prewencji.
„Mówienie o zdrowiu publicznym, przewidywanie różnego rodzaju ryzyk, kosztów, konsekwencji, ale przede wszystkim (…) myślenie o tym, jak działać, aby te działania przynosiły pozytywne efekty, jak o tym uczyć, jak to promować, powinno być ciągłym naszym udziałem” – podkreśliła prorektor ds. rozwoju dr hab. Dorota Niedziółka, prof. SGH.
Zwróciła uwagę na interdyscyplinarność kwestii zdrowia publicznego, zawierającego w sobie element zdrowia i medycyny, element ekonomiczny, a także społeczny, których emanacją byli zaproszeni na śniadanie goście. „Państwa doświadczenie i wszechstronność ujęcia jest obietnicą skutecznych i właściwych rozwiązań” – dodała prof. Niedziółka.
W drugim „Śniadaniu dla zdrowia” wzięli udział:
• prorektor ds. rozwoju dr hab. Dorota Niedziółka, prof. SGH,
• dr hab. Monika Raulinajtys-Grzybek, prof. SGH – kierowniczka Katedry Rachunkowości Menadżerskiej, Kolegium Nauk o Przedsiębiorstwie SGH, kieruje Think Tankiem SGH dla ochrony zdrowia,
• Justyna Kozera – dyrektorka Centrum Kariery i Relacji z Absolwentami,
• prof. dr hab. Andrzej M. Fal – prezes Polskiego Towarzystwa Zdrowa Publicznego (PTZP),
• dr Karol Pawlak – PTZP,
• Artur Białoszewski – dyrektor SGH-WUM MBA w ochronie zdrowia,
• dr hab. Urszula Religioni, prof. CMKP – Zastępca Dyrektora Szkoły Zdrowia Publicznego – prodziekan Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego,
• Karolina Tądel – szefowa zarządzania danymi w szpitalu.
Prof. Andrzej Fal zaznaczył, że pandemia COVID-19 pokazała, iż połączenie zdrowia publicznego i ekonomii jest niezmiernie istotne. „Pandemia nas nauczyła, że do zdrowia trzeba wprowadzić ekonomię” – zaakcentował.
Prezes PTZP zauważył, że w sferze zdrowia publicznego należy wrócić do źródeł, a więc kłaść nacisk przede wszystkim na epidemiologię i profilaktykę, ekonomikę i organizację oraz na monitorowanie. „Pierwszym celem zdrowia publicznego jest niedopuszczenie do choroby” – podkreślił, dodając, że potrzebny jest koordynator zdrowia publicznego w randze ministra, ponieważ taka osoba byłaby sprawcza. „Na poziomie wiceministra zdrowia telefon jest nieodbierany” – zastrzegł. Prof. Fal przytoczył tutaj przykład Czechów i Słoweńców, którzy poradzili sobie z tą kwestią.
Dr hab. Urszula Religioni zwróciła uwagę na problem łączenia badań z różnych obszarów w jednej publikacji oraz związaną z tym kwestię rankingów wydziałów, ewaluacji i parametryzacji. „Niestety, nie myślimy międzysektorowo, to znaczy na przykład, jak edukacja, transport, ekonomia mogą wspierać zdrowie. (…) A przecież dostaniemy to sprzężenie zwrotne od sektorów, które nas wspierały” – zaznaczyła. Wyraziła ubolewanie, że jeśli badania są interdyscyplinarne to ciężko później je sklasyfikować w publikacjach.
Artur Białoszewski przypomniał, że Sejm RP ustanowił rok 2026 Rokiem Profilaktyki Zdrowotnej, zastrzegając jednocześnie, że NFZ na profilaktykę przeznacza zaledwie 2% PKB. „Bez środków nie można osiągnąć celów. Potrzebna jest jednolita koncepcja i powiązanie źródeł finansowania. Bez kosztu ekonomicznego, zarządczego, medycznego i zdrowotnego nie zbuduje się tej koncepcji” – podkreślił dyrektor SGH-WUM MBA w ochronie zdrowia.
Goście śniadania zgodnie uznali, że Rok Profilaktyki Zdrowotnej można również wpisać w działalność uczelni na różnych poziomach: organizować kampanie informacyjne prozdrowotne, zachęcać młodzież do zdrowego trybu życia poprzez wprowadzanie zdrowego cateringu na uczelni, podawanie go w ekologicznych opakowaniach czy wreszcie kształtować postawy poprzez sport w AZS-ach i inne wydarzenia sportowe (biegi, maratony i inne zawody).
Dr Karol Pawlak zwrócił uwagę, że w polskim systemie nie ma ewaluacji wartości efektywności wsparcia pacjenta, czyli wydatki na różne świadczenia medyczne nie mają odzwierciedlenia w ocenie, jak konkretne wsparcie medyczne pomogło pacjentowi. Prof. Fal wyraził nadzieję, że standardy takiej ewaluacji z czasem się wytworzą, ale „trzeba w końcu zacząć”. „Teraz sytuacja wygląda tak, że płaci się np. za stenty i koronografię, a nie wiadomo, ile pacjent będzie żył po zabiegu, ani w jakim stanie i kondycji. Płaci się za procedurę, a nie za efekty tej procedury” – podkreślił.
„Musimy wiedzieć, jak złotówka będzie pracowała, jeśli wydamy ją na profilaktykę” – dodała dr hab. Urszula Religioni.
Dr Pawlak zaznaczył, że w ochronie zdrowia potrzebne są długofalowe działania, a jakość leczenia pacjenta można badać w sposób wystandaryzowany. „Potrzebna jest ocena jakościowa w połączeniu ekonomiczno-zdrowotnym” – zaakcentował.
Prof. Fal wymienił trzy najważniejsze obszary, na których należy się skupić: edukacja zdrowotna, polityka społeczna, szybki screening i wdrażanie leczenia.
Na koniec spotkania ustalono pola współpracy na linii zdrowie publiczne – ekonomia. SGH postrzega się jako uczelnia wspierająca promocję zdrowia i profilaktykę zdrowotną w swojej społeczności, jest swego rodzaju „ambasadorem zdrowia”. Zaproponowano moduł „promocja zdrowia” skierowany do studentów i pracowników w ciekawej formule, np. e-learning, warsztaty, a także kampanię reklamową na terenie uczelni (plakaty, akcje na rzecz poprawy zdrowia, ciekawe teksty w Gazecie SGH, konkurs na hasło promocyjne Roku Profilaktyki Zdrowotnej).
Podkreślono również kwestię edukacji dla biznesu – profesjonalne działanie na rzecz interesariuszy biznesowych, pokazujące korzyści ekonomiczno-społeczne dla działań z obszaru profilaktyki, promocji zdrowia i innych obszarów zdrowia publicznego. Celem tych działań jest pokazanie, jakie korzyści ekonomiczne niesie uwzględnienie aspektów zdrowia publicznego.
Niezwykle istotna jest działalność badawcza ośrodków akademickich, które mogłyby dokonywać ewaluacji skuteczności działań zdrowotnych. Chodziłoby zatem o wypracowanie metodologii monitorowania i ewaluacji skuteczności działań profilaktycznych, promocyjnych i systemowych. Celem jest wypracowanie mierników ogólnych i szczególnych pozwalających na porównywanie skuteczności różnych aktywności z obszaru zdrowia publicznego (tj. ROI jako miernik ogólny i metodologia jego liczenia, oraz konkretne mierniki wartości dla różnych aktywności, powiązane z konkretnymi schorzeniami, np. PROM, ICF).
Energetyczne śniadanie z absolwentami i ekspertami | Gazeta SGH
