Jak myśleć o przyszłości SGH?

W ostatnich kilku latach podjęliśmy jako uczelnia ważny wysiłek, który przybliża nas do „mitycznej potrójnej korony” – trzech najważniejszych akredytacji, jakie mogą uzyskać szkoły biznesowe (EQUIS, AACSB i AMBA). Doświadczenie uzyskane w toku realizacji projektów akredytacyjnych skłania do szerszej refleksji. Najważniejsze akredytacje instytucjonalne, tj. dotyczące wszystkich spraw związanych z zarządzaniem uczelniami ekonomicznymi na świecie, jak AACSB i EQUIS, stawiają przed uczelniami aspirującymi do ich uzyskania wymóg uwzględnienia katalogu standardów, jednocześnie zachęcając do dyskusji o dobrych praktykach, inspiracjach i rozwiązaniach, które można wdrożyć. Uważam, że w ramach naszej uczelnianej społeczności przy szerokim zaangażowaniu wszystkich grup interesariuszy należy podjąć dyskusję na ten temat.

Uwzględniając listę standardów AACSB i EQUIS, zebrałem poniżej kluczowe obszary do dyskusji, a obok nich zawarłem przykładowe pytania/wyzwania/dylematy, które zobrazować mogą znaczenie takich rozmów:

1. Strategia i zarządzanie uczelnią: o jakiej SGH za 10 lat marzymy? Czy SGH jako uczelnia publiczna w Polsce może wyprzedzić Oksford? Jak znacznie zwiększyć zarobki nauczycieli akademickich i pracowników administracji SGH, aby praca na uczelni była superatrakcyjna?
2. Oferta programowa uczelni: jak kształcić nowocześnie, uwzględniając przy tym zmiany w świecie i wszechobecność sztucznej inteligencji i zadając sobie przy tym pytanie, czy równocześnie jest możliwe, aby aule, sale wykładowe i korytarze na naszym pięknym kampusie były pełne ludzi, tak jak w kręconych w Massachusetts Institute of Technology (MIT) scenach z filmu „Buntownik z wyboru”? Jak pogodzić te perspektywy? Jak przygotować się na spodziewany wzrost popytu na studia prowadzone w języku angielskim?
3. Społeczność studentów i doktorantów: jak znaleźć odpowiednią równowagę pomiędzy praktycznym wymiarem studiów a ich akademickim charakterem, pomiędzy autonomią studentów i doktorantów a znaczeniem autorytetu wykładowcy? Jak nowocześnie wspierać przedsiębiorczość akademicką?
4. Współczesna rola i model funkcjonowania nauczycieli akademickich: jakie są powody, dla których tak ważne są różne ścieżki zawodowego rozwoju? Koncentracja na wysokiej jakości badań naukowych lub na dydaktyce czy też rozwój akademików w świecie praktyki biznesu?
5. Znaczenie właściwego wsparcia administracji uczelni: dlaczego pracownicy administracji są tak samo ważni jak nauczyciele akademiccy? Co robić, by nie tworzyć murów między tymi grupami? Dlaczego inwestycje w ludzi mogą się opłacać?
6. Badania naukowe: trudne wybory – (a) lista ministerialna, (b) system realizacji badań w USA i w Wielkiej Brytanii czy (c) inne, oryginalne podejście do polityki naukowej SGH? Jak uwzględniać perspektywę trójkąta relacji administracja-nauka-biznes, aby badania miały znaczny wpływ na społeczeństwo i gospodarkę?
7. Executive education (programy kształcenia dla profesjonalistów): jakie są kluczowe czynniki sukcesu dotyczące oferty dla praktyków biznesu ze znacznym doświadczeniem zawodowym? Czy pozostanie z nami elitarność programów realizowanych w formule stacjonarnej?
8. Zasoby materialne SGH, w tym piękny, zabytkowy kampus: Czy można rozważyć system kart elektronicznego dostępu do kampusu dla członków społeczności SGH i dla gości, przy zachowaniu kontrolowanego dostępu dla każdego, co dałoby możliwość bardziej efektywnego wykorzystania przestrzeni i pozwoliłoby uczynić ją bardziej prywatną i ekskluzywną? Czy powyższe można pogodzić z koncepcją otwartego kampusu?
9. Umiędzynarodowienie uczelni: procesy globalizacyjne są nieuchronne, ale można w nich uczestniczyć z poszanowaniem własnej kultury i dziedzictwa; w takim kontekście, czy byłoby zasadne pewne rozwinięcie podejścia do umiędzynarodowienia, które kładłoby większy niż dotychczas nacisk na internacjonalizację pozaeuropejską, np. w Afryce czy Ameryce Południowej? Czy można sobie wyobrazić – przykładowo – cel zdefiniowany w taki sposób, że w SGH na każdym roku studiuje co najmniej jeden student z każdego kraju na świecie?
10. Wpływ uczelni na otoczenie, społeczna odpowiedzialność, podzielane wartości i etyka: słynny mówca biznesowy Simon Sinek – na globalnej, dorocznej konferencji AACSB w Nowym Orleanie w 2022 r. w obliczu ponad tysiąca przedstawicieli szkół biznesu z całego świata – powiedział, że powinniśmy się zastanowić poważnie nad tym, co de facto robimy, ponieważ jest ewidentne, że kształtujemy postawy młodych ludzi ukierunkowane na zarabianie pieniędzy i niewiele więcej. Czy SGH dotyczy ten problem czy nie?
11. Współpraca z biznesem i praktyką gospodarczą: dzięki donacji słynnego inwestora VC Johna Doerra powstał niedawno pierwszy od 70 lat nowy wydział na Uniwersytecie Stanforda. Do jakiej refleksji skłania nas taka sytuacja?
12. Relacje z absolwentami: czy powinno się zbudować endowment SGH? Jaki bardzo ambitny cel mógłby być pociągający i zostałby doceniony jako wartościowy przez możliwie najszersze grono absolwentów SGH, którzy bardzo często deklarują chęć podzielenia się z uczelnią tym, co jej zawdzięczają?

Jestem przekonany, że warto potraktować standardy AACSB i EQUIS oraz dobre praktyki i inspiracje wynikające z najważniejszych na świecie akredytacji jako bardzo ważny element wspólnego myślenia o przyszłości SGH. Ma to sens.

Pragnę przy tym zastrzec, że powyższy tekst należy potraktować jako zestawienie przykładowych spraw, nad którymi w każdym z obszarów istotnych z punktu widzenia funkcjonowania uczelni można się zastanowić. Coś w rodzaju punktu startu do dyskusji inspirowanej najważniejszymi na świecie akredytacjami uczelni ekonomicznych.

Ten tekst nie jest zestawem autorytatywnych stwierdzeń ani gotowych rozwiązań, co do słuszności których jestem absolutnie przekonany, a bardziej pokazuje pewien kierunek myślenia, który jest mi bliski.  

DR HAB. MARCIN WOJTYSIAK-KOTLARSKI, prof. SGH, kierownik Zakładu Strategii Międzynarodowych, Kolegium Zarządzania i Finansów SGH, kierownik projektów akredytacyjnych AACSB i EQUIS