WYSTAWY SGH: Prezydent z SGH

Rodząca się w 1918 r. niepodległa Polska potrzebowała wykształconych elit. Dlatego też wielką wagę przywiązywano do poziomu szkolnictwa – przede wszystkim wyższego. Jedną z uczelni cieszących się najwyższym uznaniem była wówczas Wyższa Szkoła Handlowa w Warszawie. Powstała w 1906 r. pod nazwą Prywatne Kursy Handlowe Męskie Augusta Zielińskiego, a od 1916 r. działała jako WSH. W odrodzonej Rzeczypospolitej bardzo szybko zyskała sławę jednej z najlepszych szkół wyższych kształcących młodzież na potrzeby gospodarki. Dbając o renomę, uczelnia starała się zatrudniać najlepszych wykładowców. W początkach 1922 r. do WSH trafił też Stanisław Wojciechowski jako znakomity specjalista zajmujący się spółdzielczością. Powierzono mu zajęcia z teorii i historii kooperacji. I choć w grudniu 1922 r. Stanisław Wojciechowski został wybrany na głowę państwa, to podjęte zajęcia – już jako Prezydent RP – doprowadził do końca semestru w lutym 1923 r.

Po ustąpieniu Stanisława Wojciechowskiego z urzędu Prezydenta RP powrócił on do pracy naukowej i społecznej. W 1926 r. wrócił także do Wyższej Szkoły Handlowej, która w 1933 r. zmieniła nazwę na Szkołę Główną Handlową w Warszawie. Profesor Wojciechowski ponownie wykładał historię ruchu spółdzielczego. Zajęcia te prowadził aż do wybuchu wojny. Wykłady w SGH stanowiły tylko część aktywności Wojciechowskiego. Równolegle był także profesorem w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził Spółdzielczy Instytut Naukowy, propagował ruch spółdzielczy, wydawał książki. W ograniczony sposób angażował się w politykę, popierając jednak opozycję antysanacyjną. W latach wojny mieszkał w Warszawie. Jego syn zginął w Auschwitz, a Wojciechowski w 1944 r. wysiedlony został przez Niemców ze stolicy. Schorowany trafił do obozu Dulag 121 w Pruszkowie. Po wojnie zamieszkał w podwarszawskich wówczas Gołąbkach, gdzie zmarł w zapomnieniu w 1953 r.