Rektor SGH Piotr Wachowiak otrzymał tytuł doktora honoris causa KNEU

Rektor SGH otrzymał DHC „w uznaniu bezprecedensowego wsparcia studentów, wykładowców i administracji KNEU w okresie trwającej wojny (w Ukrainie), intelektualnego przywództwa, niezachwianego zaangażowania w ideały i wartości międzynarodowej współpracy uniwersyteckiej, europejskiej solidarności, wspierania dynamicznej mobilności akademickiej poprzez wspólne programy i inicjatywy naukowe, a także w uznaniu osobistej odwagi”.

Piotr Wachowiak został doktorem honoris causa KNEU na mocy Protokołu nr 6 Rady Naukowej (odpowiednika Senatu) tejże uczelni z dnia 27 lutego 2025 r. Dokument ten podpisali rektor i prof. KNEU Dmytro Łukianenko i sekretarz Rady Naukowej dr Ołeg Pacenko.

„W czasach wojny uczelnie stają się nie tylko ośrodkami badań naukowych i tworzenia wiedzy, ale przede wszystkim wyznaczają moralny, duchowy i intelektualny system wartości dla społeczeństwa. Zawsze leży on u podstaw niezłomności narodu. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie z jej rektorem profesorem Piotrem Wachowiakiem jest liderem nie tylko w udzielaniu bieżącej pomocy Ukrainie, ale także w kształtowaniu strategii powojennego rozwoju i odbudowy jej gospodarki” – podkreślił rektor Dmytro Łukianenko.

„Jestem niezmiernie wdzięczny i zarazem wzruszony otrzymaniem tego wyróżnienia. Przyjmuję je z wielką radością. To dowód na to, że jako społeczność SGH bardzo zaangażowaliśmy się w pomoc na rzecz Ukrainy i jej obywateli. Chciałbym podkreślić, że odbieram dyplom doktora honoris causa Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego nie tylko jako wyraz uznania dla mnie, ale przede wszystkim dla naszej Alma Mater. Dziękuję Panu Rektorowi i Radzie Naukowej KNEU za to wyróżnienie. Od teraz będę tu częstym gościem, bo stałem się członkiem społeczności tego uniwersytetu. Jestem z tego powodu bardzo dumny” – powiedział rektor Piotr Wachowiak.

Rektora SGH powitały gromkie brawa licznie przybyłej na uroczystość społeczności akademickiej KNEU, w tym studentów, wykładowców, władz uczelni i przedstawicieli władz państwowych Ukrainy.

Rektorzy KNEU i SGH wraz z małżonkami na tle pamiątkowego znaku hrywny w strefie parkowej przed gmachem uczelni

Uroczystości rozpoczęły się minutą ciszy za ofiary, które zginęły ostatnio w Sumach i w Krzywym Rogu. Następnie rozbrzmiały hymny państwowe obu państw: Ukrainy i Polski.

„Dzisiejsza uroczystość jest nie tylko formalnością, ale głębokim symbolem wdzięczności, solidarności i braterstwa akademickiego. W imieniu Ministerstwa Oświaty i Nauki Ukrainy chciałbym szczerze podziękować Panu Rektorowi SGH prof. Piotrowi Wachowiakowi za jego szczere poparcie ukraińskich uniwersytetów, wykładowców i studentów w tak trudnych czasach dla Ukrainy. Na chwilę obecną mamy trzy uczelnie polskie, które wykazują największą inicjatywę w tym obszarze. Jest to Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet Warszawski i Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni. Nasza przyjaźń jest nie tylko na poziomie uniwersyteckim, akademickim, jest również na poziomie ministerstw – powiedział Mychajło Wynnycki, wiceminister oświaty i nauki Ukrainy, odpowiedzialny za szkolnictwo wyższe.

Podziękował swojemu polskiemu odpowiednikowi Andrzejowi Szeptyckiemu za przyjaźń i wsparcie Ukrainy w dziedzinie szkolnictwa wyższego. „Dzisiaj symbolicznie na tej auli wybrzmiały dwa hymny. Jest to głębokie świadectwo naszej przyjaźni i wdzięczności. Wdzięczności za to, że w tak trudnym czasie dla naszej historii Polska, nasi przyjaciele Polacy wyciągają do nas pomocną dłoń. To jest nie tylko pomoc, to jest akt solidarności zawodowej i ludzkiej. To jest przykład tego, jak uniwersytety działają jako aktywni uczestnicy w procesie budowy społeczeństwa europejskiego. (…) Tworzymy nową historię, przywództwo, które nie kończy się na słowach, lecz przejawia się w konkretnych działaniach. I Pan Profesor Piotr Wachowiak został liderem wspólnoty europejskiej, jeśli chodzi o wsparcie dla Ukrainy” – podkreślił wiceminister Wynnycki.

Zaznaczył, że dzięki współpracy obu uniwersytetów wzmacniane są więzi między naszymi krajami. „Dlatego dzisiejsze wydarzenie jest poszanowaniem nie tylko jednej osoby. Jest to potwierdzenie, że oświata, partnerstwo, wzajemne wsparcie mają strategiczne znaczenie dla naszej wspólnej europejskiej przyszłości. Szanowny Panie Rektorze, Pana obecność tu, w Kijowie, jest gestem, który ma bardzo głębokie znaczenie. Jest to wsparcie nie tylko naszej uczelni, ale całej naszej wspólnoty akademickiej w Ukrainie” – podkreślił wiceminister.

Prorektor ds. pracy naukowo-pedagogicznej i stosunków międzynarodowych prof. Wiktor Czużykow przedstawił sylwetkę i główne osiągnięcia JM rektora Piotra Wachowiaka. Podkreślił fakt, że rektor wraz z delegacją zdecydował się odwiedzić Ukrainę w tym – jak to ujął – „trudnym i niebezpiecznym okresie prowadzenia aktywnych działań wojennych ze strony rosyjskich agresorów”. Prorektor Czużykow złożył również podziękowanie i gratulacje na ręce małżonki rektora, Katarzyny Wachowiak, starszego wykładowcy w Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu SGH.

DHC KNEU wita się ze studentami

Następnie chargé d’affaires ad interim RP w Ukrainie dr Piotr Łukasiewicz podkreślił, że „Ukraina zwycięży w tej wojnie”. „Dzisiejszy dzień uhonorowania prof. Wachowiaka tym wielkim wspaniałym tytułem doktora honoris causa jest dowodem na to, że współpraca naukowa również jest częścią tego, co rozumiemy jako zwycięstwo Ukrainy. Serdecznie dziękuję kadrze profesorskiej, rektorowi KNEU za uhonorowanie Pana Profesora tym wspaniałym tytułem, które jest świadectwem ducha i umysłu, które nas łączą, Polskę i Ukrainę” – wskazał polski dyplomata.

W trakcie ceremonii DHC rektor SGH – najstarszej i jednej z czołowych uczelni ekonomicznych w Polsce – zarazem dyrektor Instytutu Zarządzania wygłosił wykład pt. „Lider na trudne czasy” (treść wykładu poniżej).

Na koniec ceremonii rektor SGH wręczył rektorowi KNEU grafikę autorstwa Tytusa Brzozowskiego pokazującą charakterystyczne budowle Warszawy i Kijowa, które łączą się w jedną całość. Kijów i Warszawa zostały połączone mostem. „Niechaj mosty, które widzimy na grafice Tytusa Brzozowskiego, na trwałe i na zawsze połączą nasze narody!” – powiedział rektor Wachowiak.

Elementem uroczystości przyznawania DHC przez KNEU jest ceremonia sadzenia drzew w alei przed gmachem głównym uczelni. Rektor SGH zasadził klon – drzewo bardzo odporne na zmiany temperatury, wytrzymujące inne ciężkie warunki pogodowe, co nawiązuje do trudnych warunków geopolitycznych na świecie. Symbolika jest jeszcze głębsza – drzewko zostało zasadzone w okresie nadejścia wiosny i paschy – w czasie odnowy.

W 2017 r. SGH i KNEU podpisały protokół ustaleń i porozumienie o wymianie studenckiej. Od tego czasu intensywnie rozwija się wymiana akademicka między uczelniami. Łącznie w ramach programów wymiany Erasmus+ w latach 2017–2024 udział wzięły 23 osoby. KNEU jest partnerem w Projekcie CIVICA for Ukraine. Intensywnie współpracowano w SGH z profesorami KNEU w związku z powstaniem i działaniem Ukraińskiej Diaspory Naukowej w Polsce oraz badaniem sytuacji naukowców na uchodźstwie. KNEU jest jedyną uczelnią ekonomiczną, gdzie studenci uczą się także języka polskiego i działa katedra polonistyki.

8 października 2024 r. rektorzy SGH i KNEU podpisali list intencyjny o partnerstwie w sprawie ustanowienia programów podwójnego dyplomu. Partnerstwo przewiduje konkretne działania na rzecz ustanowienia programów double degree z KNEU zarówno na poziomie licencjackim, jak i magisterskim. Pierwsze kroki w tym celu już zostały podjęte. Dla SGH będzie to pierwszy program podwójnego dyplomu z uczelnią ukraińską.

Ponieważ obaj rektorzy przewodniczą konferencjom rektorów miast stołecznych Ukrainy i Polski, współpraca SGH i KNEU ma ogromny potencjał dla rozwoju relacji polsko-ukraińskich na poziomie Konferencji Rektorów Uczelni Warszawskich i Rady Rektorów Uczelni Kijowa i Obwodu Kijowskiego. Kijów–Warszawa – wspólna sprawa także dla akademii.

KAROLINA CYGONEK, redaktor naczelna Gazety SGH

Lider na trudne czasy Wykład dr. hab. Piotra Wachowiaka DHC KNEU

Podczas uroczystości wręczenia DHC sala była wypełniona po brzegi

Obecnie przedsiębiorstwo działa w warunkach złożoności i niepewności, co jest spowodowane turbulentnym otoczeniem, w którym zmiany zachodzą bardzo gwałtownie i są trudne do przewidzenia. Aby mogło się rozwijać i odnosić sukcesy, musi sprostać tym zmianom, wykorzystując je jako okazję, a nie zagrożenie. Istotne jest szybkie ich dostrzeganie i dostosowywanie się do nich. Jednak zmiany te muszą być przemyślane, w innym przypadku grozi pogrążanie się w chaosie. Lider musi także umieć je antycypować, aby zmieniać się jeszcze szybciej niż otoczenie, co nie jest łatwym zadaniem.

Sukces przedsiębiorstwa w dużym stopniu zależy od kompetencji i zaangażowania jego pracowników, ale nie są oni w stanie sami przyczynić się do niego. Potrzebują lidera rozbudzającego w nich pasje i inspirującego do pożądanego działania z punktu widzenia przedsiębiorstwa. Powinien być on kreatorem, który swoim zapałem oraz chęcią działania zaangażuje współpracowników w realizację wspólnych celów. Zatem lider powinien wpływać na nich w taki sposób, aby skupiali się wokół niego i razem osiągali sukcesy.

Należy sformułować pytanie: jakimi cechami powinien odznaczać się lider działający w turbulentnym otoczeniu? W moim wystąpieniu skoncentruję się na najważniejszych cechach lidera, które pozwalają mu na skuteczne odziaływanie na współpracowników i odnoszenie razem z nimi sukcesów w burzliwym otoczeniu. Dzięki nim będzie łatwiej mu przemierzać drogę, aby osiągnąć zaplanowane cele. Często liderzy mówią, że droga jest ważniejsza niż cel. Zgadzam się z tym poglądem, ponieważ osiągają sukcesy dzięki harmonijnemu współdziałaniu ze współpracownikami.

Wiarygodność jest kluczowym atrybutem lidera. Wiarygodność to zaufanie do osoby, jej działań i dokonań; buduje się ją bardzo długo, a stracić można jednym nieprzemyślanym działaniem. Wiarygodność trzeba budować poprzez autentyczność. Autentyczni liderzy odznaczają się stałością i pewnością. Cechą skutecznego lidera jest wysoka inteligencja emocjonalna, która pomaga w umiejętny sposób zarządzać swoimi emocjami oraz emocjami innych.

Zaufanie odgrywa bardzo ważną rolę w relacjach między liderem a współpracownikami. Osoby mające do siebie zaufanie są bardziej pozytywnie nastawione do popełniania błędów, których nie da się uniknąć w turbulentnym otoczeniu. Zaufanie umożliwia lepszą współpracę, przede wszystkim poprzez dzielenie się wiedzą, oraz zapewnia dobrą atmosferę. Zaufanie opiera się na przekonaniu o uczciwości drugiego człowieka. W relacjach między liderem a współpracownikami powstaje dzięki wspólnym doświadczeniom i znajomości cech osobowościowych osób, które ze sobą współpracują. Lider w oczach swoich współpracowników musi być osobą uczciwą, postępującą etycznie, która dotrzymuje danego słowa oraz ma dobre zamiary wobec współpracowników.

Na zaufanie istotny wpływ mają kompetencje rozumiane jako wiedza, umiejętności, doświadczenie i postawa. W zdobywaniu zaufania istotne jest konsekwentne postępowanie, które musi być przewidywalne. Jednym z kluczowych elementów budujących zaufanie do lidera jest jego spójność, czyli zgodność między przekonaniami, deklaracjami a działaniem. Spójny lider budzi zaufanie, ponieważ ludzie widzą, że wierzy w to, co mówi i robi. Lider jest zobowiązany do zachowania racjonalnego osądu w różnych sytuacjach. Osoba, która chce wzbudzać zaufanie, musi mówić prawdę wynikającą z posiadanej wiedzy oraz doświadczenia.

Na uroczystość przybyło liczne grono studentów, którzy przygotowali specjalny program artystyczny

Ważnym wyzwaniem jest zmiana podejścia do pracowników. Nie można pracowników traktować jak zasobu, tylko jak kapitał, czyli należy w nich inwestować, dbając o ich rozwój. Podmiotowe podejście do pracowników jest konieczne. Lider musi pełnić rolę łącznika, polegającą na utrzymywaniu dobrych relacji międzyludzkich w zespołach. Dużego znaczenia nabiera budowanie relacji partnerskich. Pracownicy oczekują większego zainteresowania się nimi poprzez częsty kontakt oraz koncentrację uwagi na ich sytuacji, nie tylko zawodowej. Jednym z podstawowych oczekiwań pracowników jest dbanie o ich dobrostan rozumiany jako zapewnienie im komfortu we wszystkich obszarach związanych z ich funkcjonowaniem. Dobrostan pracowników jest postrzegany w trzech wymiarach: dobrostan psychologiczny (poczucie szczęścia i sensu życia), dobrostan fizyczny, który dotyczy zdrowia pracowników, oraz dobrostan społeczny (dobre relacje w pracy, dobry klimat nastawiony na współpracę). Pracownik powinien w przedsiębiorstwie odgrywać rolę aktora, a nie statysty. Musi mieć dużą samodzielność w sposobie realizacji zadań. Potrzebny jest mu czas na rozbudzanie swojej kreatywności, co będzie miało także pozytywny wpływ na osiąganie założonych celów. Lider powinien ułatwiać realizację przedsięwzięć związanych z zainteresowaniami pracowników, dzięki którym będą bardziej otwarci, dynamiczni i lubiący wyzwania.

Lider powinien wzmacniać zaangażowanie pracowników, bazując na wspólnych wartościach, które są znane, akceptowane i głęboko zakorzenione u współpracowników. Wartości są podstawą autentycznego przywództwa. Przy ich wypracowaniu istotne jest wychodzenie od wartości współpracowników – nie mogą być one narzucone z góry przez lidera. Taki sposób wypracowywania wartości spowoduje, że będę one spełniały trzy powyższe cechy. Trzeba jak najczęściej rozmawiać ze współpracownikami o wartościach, niestety liderzy często o tym zapominają.

Chcąc uzyskać zaangażowanie pracowników w realizację określonych celów należy im stworzyć takie warunki pracy, aby ją polubili. Lider powinien zagwarantować odpowiednie warunki pracy, które będą miały pozytywny wpływ na satysfakcję pracowników. Nie chodzi tylko o warunki fizyczne, chociaż są one bardzo ważne. Miejsce pracy powinno być również miejscem spotkań oraz odpoczynku. Ważny jest także klimat w pracy oparty na współpracy i zaufaniu. Dobra atmosfera w pracy powoduje to, że pracownicy są bardziej zmotywowani do wykonywania swoich zadań. Ważne jest zagwarantowanie równowagi między życiem zawodowym i prywatnym.

Lider musi wykorzystywać potencjał, jaki leży w pracownikach w najbardziej efektywny sposób. Z tego też powodu należy mieć na uwadze poszanowanie dla różnorodności, która jest fundamentalną wartością współczesnego społeczeństwa. Wdrażanie strategii różnorodności to przede wszystkim zwiększenie jego potencjału poprzez niestandardowe pomysły, innowacyjne rozwiązania i kreatywne działanie. Otwartość na odmienność sprawia, że zespoły stają się bardziej elastyczne, szybciej przystosowują się do zmian i lepiej się komunikują. Co więcej, ich członkowie uczą się od siebie na wielu płaszczyznach, ciągle rozwijając kompetencje zarówno miękkie, jak i twarde. Trzeba umieć czerpać korzyści z różnorodności. Z tego też względu należy szczególny nacisk położyć na politykę równego traktowania i zasady zarządzania różnorodnością.

Cechami, którymi powinien odznaczać się lider, na które często nie zwraca się uwagi, są następujące cechy: odpowiedzialność, posiadanie pokory, empatia. Liderzy często poszukują winy za popełnione błędy u współpracowników. Jednak muszą zdawać sobie sprawę, że to oni ponoszą odpowiedzialność za wszelkie negatywne sytuacje związane z ich działalnością. Nie ma sensu szukać winnych, tylko skoncentrować się na rozwiązaniu problemu. Często liderzy są skupieni na poprawianiu innych, nie zauważając błędów u siebie. Lider przede wszystkim jest zobowiązany poprawiać swoje błędy oraz wyciągać z nich wnioski, a w drugiej kolejności innych. Musi czerpać wiedzę z mądrości swoich współpracowników. Lider powinien umieć się wczuć w położenie współpracowników, uwzględniając różnice występujące między nim a nimi. Ułatwi mu to ich zrozumienie i współpracę z nimi.

Ważną kwestią jest również posiadanie faktycznego autorytetu wynikającego przede wszystkim z kompetencji, profesjonalizmu i sympatii. Autorytet staje się silnym źródłem władzy wtedy gdy, współpracownicy akceptują lidera jako człowieka o określonych cechach osobowości oraz specjalistę z danej dziedziny. Relacje między liderem a współpracownikami powinny być oparte na sympatii, która jest jednym z ważniejszych sposobów wywierania wpływu na innych ludzi. Dzięki autorytetowi lider ma większy wpływ na swoich współpracowników. Lider nie może wykorzystywać tylko autorytetu formalnego wynikającego z formalnego statusu stanowiska. Jest to droga donikąd.

Wyzwaniem dla liderów jest działanie w gwałtownie zmieniających się warunkach. Ważne jest, aby lider tworzył wizję i inspirował współpracowników do jej realizacji. Ma być kreatorem, który swoim zapałem oraz chęcią działania zaangażuje swoich współpracowników. Każdy lider powinien zdobywać specjalistyczną wiedzę, zwiększać swoją wiarygodność w oczach współpracowników. Koncentrować się na dobrych relacjach ze współpracownikami, opartych na zaufaniu, dbając o korzystny klimat nastawiony na współpracę. Musi wspierać swoich współpracowników, dbając o ich satysfakcję z pracy. Liderzy, którzy są autentyczni, pozwalają współpracownikom działać bardziej samodzielnie poprzez wyznaczanie im odpowiednich ról wymagających podjęcie większych wyzwań. Są zobowiązani jednoczyć współpracowników wokół określonych wartości, co zapewnia trwałość współpracy i rozwój. Z uwagi na duże zróżnicowanie współpracowników istotnym wyzwaniem stojącym przed liderem jest poradzenie sobie z tą różnorodnością, czyli zarządzanie nią. Lidera bardzo często porównuje się do lokomotywy, która daje rozpęd swojemu zespołowi, do nauczyciela, który wspiera swoich uczniów-współpracowników oraz do dyrygenta, który planuje i organizuje pracę swoim współpracownikom.

Misją naszych uczelni jest kształtowanie liderów, którzy wraz ze współpracownikami będą odnosić sukcesy w trudnych czasach. Kształtowanie liderów oznacza przekazywanie im aktualnej wiedzy, wyposażenia w umiejętności, jakie powinien mieć skuteczny lider, oraz kształtowanie postaw wokół wartości takich jak: prawda, uczciwość, szacunek, profesjonalizm, współpraca. Studenci jako przyszli liderzy powinni również zdobywać doświadczenie w ramach praktyk zawodowych. Z tego względu tak ważna jest współpraca uczelni z biznesem.

Kształtowanie liderów jest jednym z kluczowych wyzwań, które mają nasze uczelnie. Jestem przekonany, że tak dobre uczelnie, jak nasze bez żadnego problemu sprostają temu wyzwaniu.

Życzę nam samych sukcesów w kształtowaniu liderów.
Bardzo dziękuję za uwagę.

FOT. KNEU

Solidarni w czasie wojny

Dr Jakub Karnowski o DHC dla rektora Piotra Wachowiaka, pomocy SGH udzielanej Ukraińcom i życiu w Ukrainie

Przyznanie tytułu DHC rektorowi Piotrowi Wachowiakowi odbieram jako wyraz uznania tego, co profesor robi osobiście, ale też tego, co jego współpracownicy i cała społeczność SGH zrobili dla Ukrainy od 24 lutego 2022 r., kiedy Rosja w tak brutalny i nieoczekiwany sposób zaatakowała ten kraj.

Przypomnę, że 1 marca 2022 r., kilka dni po rozpoczęciu wojny w Ukrainie, zginął nasz student Oleksij Morklianyk. Jako SGH byliśmy częścią wysiłków wszystkich Polaków na rzecz pomocy Ukrainie. Profesor Wachowiak zadbał o to, że na SGH mogliśmy wspierać Ukrainę na rozmaite sposoby. Co składało się na tę pomoc? Na początku to była ogromna pomoc materialna, szczególnie wysyłana do Ukrainy w pierwszych tygodniach i miesiącach wojny, w tym również do studentów Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego. Następnie była to pomoc w różnych formach, w tym akademicka. Uczelnia wspierała także ukraińskich studentów SGH, których mamy kilkuset, udzielała też wsparcia SKN-owi Odbudowy Ukrainy, którym kieruję od 2022 r.

Od 2018 r. pracuję w Ukrainie, w tym w radach nadzorczych poczty ukraińskiej Ukrposzta (2018–2024) i ukraińskich kolei Ukrzaliznycia (2021–2024). W naturalny sposób stałem się więc osobą, która uczestniczyła w tych wszystkich przedsięwzięciach pomocowych.

Aktualnie pracuję w Kredobanku we Lwowie. Mam zaszczyt i przyjemność wspierać Ukrainę w bieżącej sytuacji, bo wojna trwa już tutaj przecież cztery lata. Kredobank jest systemowo istotnym ukraińskim bankiem z Grupy PKO Banku Polskiego. Udzielamy w tej chwili kredytów głównie małym i średnim firmom funkcjonującym w Ukrainie, również w tych strefach blisko frontu. Przygotowujemy się cały czas na wysiłek powojenny. Wszyscy czekamy z utęsknieniem na rozstrzygnięcia geopolityki. Obecnie udzielane są kredyty ukraińskim firmom, które już odbudowują Ukrainę. To dzieje się każdego dnia, mimo tego że cały czas trwają ataki Rosji.

Kredobank współpracuje z rozmaitymi firmami polsko-ukraińskimi, które prowadzą biznes po obu stronach granicy. Mimo że jesteśmy bankiem, który ma siedzibę we Lwowie, to mamy 65 oddziałów na terenie całej Ukrainy, głównie we Lwowie, w okręgu lwowskim oraz w Kijowie. Wspieramy firmy w Charkowie, w Sumach, w Chersoniu, Mikołajewie i Odessie, czyli tych miastach, które są bardzo blisko linii frontu.

Polska jest dla Ukrainy – i nie są to hasła polityczne ani slogany – najważniejszym krajem w sensie i geograficznym, i ekonomicznym, i logistycznym. A Ukraina jest bardzo ważnym krajem dla Polski. Biznes jest naturalną rzeczą. Bogactwo narodów – jak pisał Adam Smith pod koniec XVIII wieku – bierze się z biznesu, z handlu, z wymiany międzynarodowej, nie z ceł, które służą tylko hamowaniu.

Pomimo tego, że trwa wojna, to życie toczy się normalnie. Proszę rozejrzeć się dookoła. Wczoraj byłem w Banku Centralnym Ukrainy, obok stał budynek, w który kilka tygodni temu Rosjanie trafili rakietą. Także okoliczne budynki zostały zniszczone z tego powodu. Ale odbudowa trwa. Ludzie są jednak zmęczeni wojną. W czwartym jej roku społeczeństwo jest zmęczone i to w całej Ukrainie. W pewnym sensie też, choć to może źle brzmi, przyzwyczaili się do wojny. Wczoraj miałem radę nadzorczą, alarm został ogłoszony, ale nikt nawet nie zareagował. Mówiąc szczerze, my już się tym nie przejmujemy. Nie dałoby się normalnie funkcjonować, gdyby chcieć w stu procentach przestrzegać tych obowiązków bezpieczeństwa związanych z potencjalnym atakiem rosyjskim. Taka jest rzeczywistość wojny.

Kijów jako stolica jest miastem, które jest oczywiście najczęściej atakowane przez Rosjan, ale też dobrze zabezpieczone. Jesteśmy jednak dość blisko granicy zarówno z Rosją, jak i Białorusią, o czym należy pamiętać. Niestety, tutaj drony lecą stosunkowo szybko, ok. 45 minut z terytorium Białorusi. Rakieta zaś ok. 4 minut. Lwów, gdzie pracuję na co dzień, jest mniejszym od Kijowa miastem uniwersyteckim, gdzie jest dużo młodych ludzi. Tam jest spokojniej, ataki się zdarzają, ale są rzadsze.

Dr JAKUB KARNOWSKI jest adiunktem w Zakładzie Ekonomii Liberalnej w Katedrze Międzynarodowych Studiów Porównawczych, Kolegium Analiz Ekonomicznych SGH. Ekonomista, finansista i menadżer specjalizujący się w rynkach finansowych, restrukturyzacji oraz zarządzaniu przedsiębiorstwami państwowymi i prywatnymi. Od 19 sierpnia 2024 r. pełnił w Kredobanku funkcję pierwszego wiceprezesa. Stanowisko prezesa objął 1 marca 2025 r.
Absolwent ekonomii w SGH, programu MBA University of Minnesota (1997). Stypendysta LSE (1996), uczestnik programu w JFK School of Government na Harvard University (1999). Studium dla Doradców Inwestycyjnych i Analityków Papierów Wartościowych (2001). Doktor nauk ekonomicznych SGH (2004). Posiada tytuł CFA (2007). Wykładowca w SGH od 1996 r.
Sekretarz osobisty, szef gabinetu politycznego i doradca ministra finansów Leszka Balcerowicza (1997–2000). Doradca prezesa (2001–2002), dyrektor Departamentu Zagranicznego (2002–2003) NBP. Członek rad nadzorczych: Ukrposzta (2018–2024); spółek Allianz Polska (2017–2024); Prime Car Management S.A. (2018–2019); HSBC Bank Polska S.A. (2015–2019); PZU S.A.(2014–2016); ukraińskich kolei Ukrzaliznycia (2021–2024).