Prof. Józef Orczyk odebrał dyplom doktora honoris causa SGH

Wydarzenie relacjonowaliśmy na żywo na naszym kanale na YouTubie.

Uroczystość zainaugurował hymn Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, polski hymn państwowy oraz "Oda do Radości" - hymn Unii Europejskiej.

„Jest mi niezmiernie miło powitać wszystkich Państwa, którzy przyjęliście zaproszenie do udziału w tej uroczystości: dostojnych gości - pracowników naszej uczelni, studentów, doktorantów, wychowanków, absolwentów” – powiedział rektor SGH dr. hab. Piotr Wachowiak, prof. SGH, otwierając uroczyste posiedzenie Senatu SGH z okazji wręczenia dyplomu doktora honoris causa profesorowi Józefowi Orczykowi.

Następnie głos zabrał prof. dr hab. Piotr Błędowski, dziekan Kolegium Ekonomiczno-Społecznego, inicjator nadania prof. Orczykowi dyplomu honoris causa.

"Pan Profesor w latach 1962-1965, a więc 60 lat temu, ukończył prawie równocześnie trzy kierunki studiów (...), a była to historia, pedagogika i ekonomia. (...) To właśnie historia zgotowała Panu Profesorowi chyba najpiękniejszy prezent, mianowicie dzisiaj uczestniczymy w uroczystości nadania Profesorowi godności doktora honoris causa, a jutro 22 listopada przypada 55. rocznica uzyskania przez Profesora tytułu, stopnia doktora nauk ekonomicznych. 55 lat to jest taka klamra, która spina cały dotychczasowy, chciałbym to specjalnie podkreślić, dorobek naukowy Pana  Profesora od doktora do doktora honorowego, przez habilitację, profesurę, różnego rodzaju zaszczyty, funkcje obowiązki" – wskazał prof. Błędowski. – Wiadomo, że Szkoła Główna Handlowa w Warszawie dość oszczędnie gospodaruje tym tytułem i w związku z tym to jest także i wyróżnienie i prestiż dla Szkoły Głównej Handlowej. Chciałbym Panu Profesorowi w związku z tym bardzo serdecznie podziękować za przyjęcie tego tytułu. To dla nas chluba i duży honor". 

Laudację wygłosił promotor, dr hab. Paweł Kubicki, prof. SGH.

Po uroczystym wręczeniu dyplomu doktor honoris causa SGH profesor Józef Orczyk wygłosił wykład.

Uroczystość uświetnił występ Chóru SGH.

Prof. dr hab. Józef Orczyk ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, uzyskując trzy tytuły magistra na kierunkach: historii, pedagogiki oraz ekonomii.
W 1967 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych na podstawie dysertacji pt. Kryzys sił wytwórczych i produkcja rolna w Polsce w latach 1929–1935. Z kolei rozprawa pt. Rozmiary i ekonomiczne konsekwencje zmian w wykształceniu osób zatrudnionych w rolnictwie w Polsce Ludowej, opublikowana w 1978 r. stała się podstawą habilitacji Józefa Orczyka. Cztery lata później, to jest w roku 1982, w uznaniu dorobku naukowego oraz wkładu w kształcenie kadr naukowych otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 r. – tytuł profesora zwyczajnego.

Od 1962 r. Józef Orczyk nieprzerwanie pracował przez 51 lat w Wyższej Szkole Ekonomicznej / Akademii Ekonomicznej / Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, zajmując stanowiska od asystenta w Katedrze Historii Gospodarczej po profesora w Katedrze Polityki Społecznej i pełniąc liczne funkcje akademickie, m.in.: kierownika Studium Pedagogicznego, kierownika Zakładu Ekonomiki Kształcenia, a następnie Zakładu Polityki Społecznej, Ekonomiki Pracy i Kształcenia, kierownika Katedry Pracy i Polityki Społecznej, dyrektora Instytutu Polityki Społecznej, dyrektora Międzywydziałowych Studiów dla Pracujących, przewodniczącego Senackiej Komisji Dydaktyczno-Wychowawczej oraz prorektora AE w Poznaniu ds. dydaktyki (1987–1990).

W latach 1992–1996 prof. J. Orczyk został wybrany na pierwszego rektora w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Poznaniu, a w latach 1998–2007 był pierwszym rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Koninie (obecnie Akademia Nauk Stosowanych). W latach 2013–2021 J. Orczyk pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu. W latach 1990–2002 był prezesem Zarządu Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a w latach 2007–2015 przewodniczącym Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej PAN. Dwukrotne pełnienie tej funkcji jest świadectwem pozycji Profesora w środowisku polityków społecznych, którego jest reprezentantem.

Główny obszar badań profesora dotyczy pracy i edukacji, ich wzajemnych związków oraz relacji z funkcjonowaniem gospodarki. Był ponadto prekursorem badań nad metodyką pracy umysłowej. Jego zainteresowania znalazły wyraz w pracach naukowych dotyczących historii gospodarczej, metodyki nauczania oraz ekonomii i polityki społecznej. Jest autorem blisko 500 prac naukowych, w tym licznych monografii. Jego książka Polityka społeczna. Uwarunkowania i cele należy do najpopularniejszych podręczników z polityki społecznej.

Przez wiele lat współpracował ściśle z jednostkami Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, a obecnie – Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Współpraca ta obejmowała początkowo Katedrę Historii Gospodarczej, następnie Studium Pedagogiczne, Centralny Ośrodek Metodyczny Studiów Ekonomicznych (COMSE) oraz Ośrodek Rozwoju Studiów Ekonomicznych (ORSE). Badania nad problematyką pracy zaowocowały współpracą Profesora z Katedrą Ekonomiki Pracy, później – Katedrą Gospodarowania Zasobami Pracy, a następnie – Instytutem Kapitału Ludzkiego.

Profesor prowadził również aktywną współpracę międzynarodową z ośrodkami naukowymi we Francji (Centre National de la Recherche Scientifique, Dijon), w Niemczech (Uniwersytet Humboldta), Szwecji (uniwersytety w Sztokholmie i Goteborgu), Wielkiej Brytanii, Czechach, Słowacji i na Węgrzech. Ważna z punktu widzenia prezentowania nowego podejścia do edukacji ekonomistów okazała się współpraca z zespołami uniwersytetów w USA, (Chicago, New York, Oklahoma) oraz w Japonii (Waseda Un). Współpraca w tym zakresie owocowała nie tylko udziałem czy organizacją konferencji, publikacjami, ale i tłumaczeniami prac naukowych.

Aktywnie działa również na rzecz regionu wielkopolskiego, pełniąc rozmaite funkcje w organizacjach pozarządowych i samorządowych. Wśród jego aktywności ważne miejsce zajmuje problematyka rynku pracy. Profesor Józef Orczyk wypromował około 700 magistrów i 17 doktorów. Był recenzentem w kilkudziesięciu przewodach doktorskich i habilitacyjnych oraz kilkunastu postępowaniach o nadanie tytułu profesora.